Ik wil gewoon spelen.
Ik loop al een aantal jaren rond met de wens om een boek te schrijven. Het boek gaat over belang van spelen in je persoonlijke ontwikkeling. Ik begreep niet waarom het niet lukte. Ik had mijn plan op een laag pitje gezet. Je hebt nou eenmaal van die wensen, die niet uitkomen. Het uitbrengen van een boek, dat was misschien wel een wens dat niet bij mij hoorde. Ik kan ook helemaal niet schrijven. Dat vind ik overigens nog steeds.
Maar wat ik wel kan is tekenen en spelen met materialen. In alle illustraties en creativiteit ontdekte ik een rode draad. Mijn illustraties en alle creativiteit vertelden een verhaal, een bijzonder verhaal. Ik was mijn dromen en wensen verloren als gevolg van een burnout. In een poging om te ontdekken waar mijn hart sneller van zou gaan kloppen, maakte ik een hart. Het moest een mooi hart worden, omdat het dan zeker mooie verhalen met mij zou delen. Langzamerhand veranderde de stem in mij. Van ‘Het lukt toch nooit’, naar ‘Ik wil gewoon spelen.’ De oproep om te gaan spelen werd steeds sterker. Spelen? Dat is toch voor kleine kinderen?
Ik ben gaan onderzoeken wat de oproep om te gaan spelen voor mij betekende. Je kunt immers op zoveel manieren spelen. Voetbalspel, puzzelspel, toneelspelen, etc. etc. Al snel ontdekte ik, dat mijn interesse uitging naar het spelen met verhalen. Ik was nieuwsgierig naar mijn persoonlijke verhaal. Mijn achtergrond als coach, trainer
Ik wil graag verhalen delen, die laten zien en ervaren hoe waardevol het is om op zoek te gaan naar je diepste wensen en persoonlijke drijfveer. Voor mij is spel het kompas geworden om koers te houden op mijn weg en betekenis te geven aan mijn leven. Dat is wat ik mensen wens. Een sterk innerlijk kompas, dat je helpt de keuzes te maken om het beste uit jezelf te halen en betekenis te geven aan je leven.
De avonturen van Katinka gaan over de zoektocht naar plezier, passie en geluk. En met een hartenwens, diepe drijfveer wordt het een stuk makkelijker. Ik kijk met spanning uit naar het boek Ik wil spelen! Eerst was er die vergeten hartenwens……..
De vergeten hartenwens
Er was eens een wens. Het was niet zomaar een wens. Het was Hartenwens! Hartenwens speelde graag met kinderen. De kinderen hadden plezier en waren blij en gelukkig.
Op een dag werd op het Hoofdkantoor besloten dat Hartenwens overbodig was geworden. Hij kreeg ontslag. Het Hoofdkantoor had bedacht dat kinderen gelukkiger zouden zijn, zonder Hartenwens. Niemand nam hem meer serieus. Zo gebeurde het, dat Hartenwens een teruggetrokken leven leidde. De herinneringen aan Hartenwens werden vergeten. De dromen van kinderen verbleekten. De mensen leken gewend te raken aan het idee, dat het gewoonste zaak van de wereld was dat kinderen brutaal, egoïstisch, jaloers, verveeld en depressief waren. De mensen spraken er schande van. Wat moest er toch van al die kinderen worden.
Op een dag klopte een oude vrouw aan bij het Hoofdkantoor. Het was oma Saartje. “Wat bezielt jullie eigenlijk?! sprak oma Saartje ferm “Zijn jullie wel goed bij jullie hoofd?! Het de hoogste tijd dat ik de boel op z’n kop zetten!”
De mensen op het Hoofdkantoor keken oma Saartje wanhopig en radeloos aan. “Er is niets meer wat ons en de kinderen bezielt.” vertelden de mensen. “Straks kunnen we het hoofdkantoor nog sluiten.” Op dat moment kwam heel toevallig de directeur voorbij. Hij zat niet op rumoer en chaos te wachten. “Ga weg, u heeft hier niets te zoeken.” sprak hij “Wat weet u nou van kleine kinderen.” sprak de directeur kil en hoogmoedig. De directeur kon alleen maar aan zichzelf denken.
Dat was het laatste zetje wat oma Saartje nodig had. Oma Saartje rechtte haar rug en standvastig sprak zij de mensen van het Hoofdkantoor toe:
“Neem de meest wijze beslissing die jullie kunnen nemen en breng Hartenwens terug. Er wordt naar hem gezocht. Door heel veel kinderen. In het bijzonder Katinka. Zijn afwezigheid heeft vele harten gebroken. Hartenwens heeft zijn hart op de juiste plek. Hij zal jullie vergeven. Het is de hoogste tijd dat de kinderen weer kunnen spelen. Geloof me, zijn komst zal geluk en voorspoed brengen.”
De mensen waren ontroerd en applaudisseren. De directeur voelde zich een beetje in zijn hemd staan. Uiteindelijk liet hij zich overhalen en ging hij door de knieën.
“Ok, ok. Hartenwens kan terugkomen onder één voorwaarde!” sprak de directeur ernstig. “Hartenwens brengt dan wel plezier en voorspoed. Maar als er ook maar één iemand is, die liever als een zuurpruim door het leven gaat, dan laten wij die persoon in vrijheid zijn eigen keuze maken. ”
Afgesproken!” riep iedereen in koor.
En zo geschiedde. Hartenwens kwam terug en kreeg de eretitel Prof. Plezier. Hij had niet stil gezeten. Hij had een wonderlijk plan. Er was werk aan de winkel! Prof. Plezier werd geridderd voor het leven tot Heartdirector van Speeltheater Wishdom.
En den directeur? De directeur speelt nu zijn eigen rol en zingt liever een toontje lager.
En hoe is het met Katinka? Katinka straalt weer en speelt onophoudelijk in het Speeltheater. Ze geniet van alle avonturen en bijzondere ontdekkingen. Het is haar grootste wens om later in het theater haar eigen show te spelen.
En hoe is het met de andere mensen en kinderen? Er wordt gebouwd aan een avonturenpark waar kinderen en volwassenen naar hartenlust kunnen spelen en ontdekken hoe zij hun dromen en wensen kunnen waar maken.
En zijn er nog veel zuurpruimen? In of buiten het avonturenpark komt een speciale boomgaarde voor het kweken van zuurpruimen. Zuurpruimen kunnen, als je deze met voldoende suiker behandelt, hele krachtige bijwerkingen hebben. “Dat moet eerst maar eens wetenschappelijk aangetoond worden.”
Het moraal van het verhaal
Vrije speelruimte helpt kinderen in het verkennen van hun talenten, hun persoonlijke drijfveren. De speelkracht verlicht het ongemak dat gepaard kan gaan met jezelf beter leren kennen. Zo kunnen gevoelens van schaamte, schuld best lastig zijn. Prof. Plezier heeft als missie om kinderen aan te moedigen om te blijven spelen. Hij staat symbool voor het intuïtieve en onbewuste weten, dat zich al spelend en onderzoekend sterker zal ontwikkelen. Hij stimuleert de positieve zelfwaardering als je op avontuur bent. Hij blijft je altijd trouw en motiveert je om stappen te blijven maken op je ontdekkingsreis. Als er lastige momenten zijn, dan moedigt hij je aan om te gaan spelen. Al spelend en onderzoekend kun je je op onzekere ervaringen voorbereiden, stap je makkelijker door lastige ervaringen heen en kun je heel gericht blijven investeren in je ontwikkeling, in de beste versie van jezelf. En.. spelen, dat kan iedereen. Misschien ben je het verleerd. Dat was ik ook. Je bent nooit te oud om te spelen.
Carola Pelder – StoryArtist
“Spelen is mijn passie en ik wil prof. Plezier nooit meer kwijt.”
